Być może niektórzy Czytelnicy, kierowani niepohamowaną ciekawością, kliknęli na mój profil w pasku bocznym i odkryli, że poza tym blogiem prowadzę również kilka innych. Jeżeli jednak nie należysz do tych poszukiwaczy przygód to wiedz, że poza monetami interesuję się także historią mojej rodziny (czyt. genealogią) oraz razem z moją Lubą prowadzę bloga restauracyjno-kulinarnego. Dzisiaj jednak nie będę tutaj podejmował tematu jedzeniowego, a nawiążę trochę do mojej genealogicznej pasji :)
Szukając swoich przodków i krewnych muszę korzystać z wielu źródeł. Przede wszystkim są to akta stanu cywilnego, z których można odczytać najważniejsze dla mnie informacje tj. gdzie się urodził/zmarł, dane rodziców, wiek, zawód etc. Czasem jednak sięgam do innych dokumentów, stanowiących trochę wyższą szkołę jazdy dla badaczy przeszłości – alegat, ksiąg sądowych i hipotecznych, notariatów etc. Tam zaś, poza przeróżnymi informacjami cennymi dla genealoga natrafiam na ślady „numizmatyczne”. Otóż za niektóre dokumenty bądź czynności (zresztą tak jak dzisiaj) petent musiał wnieść stosowną opłatę. Jeżeli jej dokonał osoba sporządzająca dany dokument albo notowała w treści określoną kwotę, albo przystawiała na dokumencie stosowny stempel. Poniżej przykłady jak to wyglądało.
Stemple opłaty z zaboru rosyjskiego (1818 r.) oraz pruskiego (1809 r.). Początkowo zaborca rosyjski wprowadził proste stemple w języku polskim, Prusacy nie bawili się w takie subtelności i od razu wprowadzili swoje stemple w języku niemieckim.
Stemple opłat z zaboru rosyjskiego (odpowiednio z 1837 r., 1849 r., 1863 r., 1865 r., 1882 r. i 1900 r.). Doskonale na ich przykładzie widać, co również pokazane jest na polskich monetach z tego okresu, jak coraz bardziej wypierany jest język polski z "urzędowego" obiegu. Najpierw mamy stempel wyłącznie w języku polskim, potem podwójny w dwóch językach polskim i rosyjskim, a ostatecznie już tylko w języku rosyjskim. Z biegiem czasu znika również polskie określenie waluty.
W późniejszych dokumentach pojawiają się już znaczki opłaty skarbowej (poniżej odpowiednio z 1877 r. i zaboru rosyjskiego oraz z 1950 r.)
Szukając swoich przodków i krewnych muszę korzystać z wielu źródeł. Przede wszystkim są to akta stanu cywilnego, z których można odczytać najważniejsze dla mnie informacje tj. gdzie się urodził/zmarł, dane rodziców, wiek, zawód etc. Czasem jednak sięgam do innych dokumentów, stanowiących trochę wyższą szkołę jazdy dla badaczy przeszłości – alegat, ksiąg sądowych i hipotecznych, notariatów etc. Tam zaś, poza przeróżnymi informacjami cennymi dla genealoga natrafiam na ślady „numizmatyczne”. Otóż za niektóre dokumenty bądź czynności (zresztą tak jak dzisiaj) petent musiał wnieść stosowną opłatę. Jeżeli jej dokonał osoba sporządzająca dany dokument albo notowała w treści określoną kwotę, albo przystawiała na dokumencie stosowny stempel. Poniżej przykłady jak to wyglądało.
Stemple opłaty z zaboru rosyjskiego (1818 r.) oraz pruskiego (1809 r.). Początkowo zaborca rosyjski wprowadził proste stemple w języku polskim, Prusacy nie bawili się w takie subtelności i od razu wprowadzili swoje stemple w języku niemieckim.
Stemple opłat z zaboru rosyjskiego (odpowiednio z 1837 r., 1849 r., 1863 r., 1865 r., 1882 r. i 1900 r.). Doskonale na ich przykładzie widać, co również pokazane jest na polskich monetach z tego okresu, jak coraz bardziej wypierany jest język polski z "urzędowego" obiegu. Najpierw mamy stempel wyłącznie w języku polskim, potem podwójny w dwóch językach polskim i rosyjskim, a ostatecznie już tylko w języku rosyjskim. Z biegiem czasu znika również polskie określenie waluty.
W późniejszych dokumentach pojawiają się już znaczki opłaty skarbowej (poniżej odpowiednio z 1877 r. i zaboru rosyjskiego oraz z 1950 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz